İşçilere yan hak olarak sıkça verilen yardımlardan birisi de ulaşım yardımlarıdır. İşçilerin işyerine kolay ulaşımlarını sağlamak ya da ulaşım masraflarına katkıda bulunmak için işverenler sıkça işçilerine yol yardımı sağlamaktadırlar. İşçinin ulaşımını sağlamak birçok yolla mümkündür. İşçileri toplu olarak işyerine götürüp getiren servisler, işçiye tahsis edilen işyeri araçları, seyahat kartları ya da doğrudan işçiye yol parası ödemesi yapılması işverenin personellerine sağladığı ulaşım olanaklarındandır.
Kanunen işverenler işçilerinin ulaşım ücretlerini karşılamak zorunda değildirler. Ancak iş sözleşmeleri ile zorunlu hale getirilebilir.
Yol Yardımının SGK ve Vergiler Açısından Durumu
İşveren personele günlük, haftalık ya da aylık olarak yol parası ödemesi yapabilmektedir. Yol parası ödemesi ücretin bir eki olarak işçinin doğrudan nakit olarak hesabına ödenmesiyle tüm yasal kesintilere tabi olacaktır. Yol parası ile ilgili Gelir Vergisi Kanunu’nda ya da Sosyal Güvenlik Kanununda istisna ve muafiyet söz konusu değildir.
Ulaşım Kartı Olarak Verilen Ayni Yol Yardımı
İşverenler işçinin hesabına nakit yol yardımı ödemek yerine, işçiye ulaşımda kullanabileceği yol kartını temin ediyor olabilir. Bu yardım işçinin hesabına nakit olarak ödenen yol parasından farklı olarak ayni yardım olarak değerlendirilmektedir.
İşverenin Aylık/Haftalık/Yıllık abonelik gibi işçilerin toplu ulaşım araçlarında kullanabileceği kartlar sağlamasının Gelir Vergisi açısından herhangi bir istisnası bulunmadığı için bu kartlara yüklenen tutarların üzerinden gelir vergisi hesaplanması gerekmektedir.
Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Madde 80’de de belirtildiği gibi, işçiye yapılan yardımlar nakit olarak değil de ayni olarak yapılıyorsa üzerinden sosyal güvenlik primi hesaplanmayacaktır. Ulaşım Kartı/ Yol Kartı olarak yapılan ödemeler de ayni yardım olarak değerlendirilerek prime esas kazançlara dâhil edilmeyecektir.